پلاک 1995

فروردين به بطالت و يا شايد استراحت محض گذشت، به معناي واقعي خواب و خوراك! نياز داشتم به اين بطالت! از اول ارديبشهت به زندگي روزانه ي تلاشگري بازگشتم؛ علاوه بر اين زندگي در مغزم زندگي ديگري در جريان است از معنا ها، انسان ها، بودن، زندگي، مرگ و عادت كردن... چند شب پيش از حس درد يك موضوع بي خواب، بيتاب و گريان بودم، به خودم گفتم در اين مورد كاري از دست خودت برنمي آيد، گاهگاهي از اين بابت غصه ميخوري و بعد فراموش كه نه اما عادت ميكني، آدمي به همه چيز عادت مي كند و اين بزرگترين نقطه ي قوت و در عين حال نقطه ي ضعف آدم است... بعد از اين كه به اين شيوه عادت كردي، يك روز يا شايد هم يك شب ميميري و تمام مي شوي... بعد از گفتن و درك اين جملات راحت شدم، انگار ديگر بيتاب نيستم.براي خواسته هايم تلاش مي كنم اما بعضي مسائل به تلاش انسان وابسته نيست و خودش در يك جريان و مسيري مشخص پيش خواهد رفت، رنج و بيتابي براي اين مسائل ناگزير است اما از دست آدمي كاري هم برنمي آيد. پلاک 1995...ادامه مطلب

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود زنهار از این بیابان، وین راه بی نهایت * این بیت شعر، حال و زمزمه ی این روزهایم شده است... پلاک 1995...

نه خیال پردازی نه رویا، حقیقت را دریاب... پلاک 1995...

۱۴۰۲ در کنار تمام سختی هایش برایم سال خوبی بود
دفاع کردم، کار کردم، شادی نزدیکانم، رها شدن از یک ارتباط دوستی، تجربه ی آموزش دادن، آشنا شدن با دوستی عزیز.
غم هم داشت و حتی هنوز هم دارد اما چی می شود کرد؟... زندگی ترکیبی از غم و شادیست...

پلاک 1995...

میدانی غریب ترین جنبه تنهایی چیست؟ هیچکس نمی تواند حس خاطراتی را لمس کند که تنها خودت درونشان حضور داشتی ... پلاک 1995...

حامد عسکری تو دوشات می گفت :

زخم مثل کفشه، کفش هیچوقت کوچولو نمیشه؛ این تویی که پات بزرگ میشه، تویی که رشد میکنی؛ غم همون غمه

ولی این خیلی خطرناکه که اگه آرزوی بیست سالگیت با آرزوی چهل سالگیت یکی باشه! این یعنی تو نموی نداشتی...

پلاک 1995...

حال وطن حال دلم ماست؛ هر روز زخمی بر زخمی و رنجی بر رنجی... .حامد عسکری. پلاک 1995...

عنوان پست قبلی رو نوشته بودم "روزها در راه" و الان زندگیم شبیه همین عنوان شده! انجام یه پروژه ی کاری بهم پیشنهاد شده و به همین علت باید کمی بین شهر محل دانشگاهم در رفت و آمد باشم. و خب از این بابت خوشحالم که اولین بار هست که قراره کاری در جهت تحصیلم انجام بدم :)

پلاک 1995...

از دیر و حرم باشدشان روی به مقصد زاهد ز رهی، پیر خرابات ز راهی پلاک 1995...

بارون می باره و در حال نوشتن مفاهیم اولیه برای کارهای باقی مونده ام هستم،دفاع که به خیر و خوشی تموم شد و زندگی بعد از دفاع هم به آرومی اما همچنان علمی داره سپری میشه. شنبه باید برم شهر محل دانشگاهم برای کارهای فارغ التحصیلی و ... و دلم می گیره از این رفتنی که آخرش با خداحافظی همراهه...

پلاک 1995...