مشکلاتِ ما !

همون طور که رسیدگی به سلامت جسمانی مون خیلی مهمه ، رسیدگی به سلامت روحی مون هم مهمه ؛ حتی میشه گفت که از سلامت جسمانی هم  مهم تره
به نظر من اولین قدم برای حل یه مشکل پذیرفتن اون مشکل هست .
وقتی من به خاطر یه موضوعی اذیت میشم و احساس ناخوشایندی پیدا می کنم که باقی جنبه های زندگیم رو تحت تاثیر قرار میده ، باید بپذیرم که این یه حالت عادی و طبیعی نیست .
بنابراین باید به دنبال شناخت مشکلم برم و بپذیرم که آره، من واقعا چنین مشکلی رو دارم و انکار نکنم .
به نظرم ، خودِ این پذیرفتن و شناخت ، هشتاد درصد قضیه رو حل میکنه ، چون همین شناخت یه نیروی محرکه برای حل مشکل میشه و فرد رو به سمت درمان و حل مشکلش سوق میده .
برای درمان و حل بعضی از مشکل ها یه جستجو ی ساده توی اینترنت واقعا میتونه راهگشا باشه ، مقاله ها ، کتاب ها ،  خوندن پرسش و پاسخ های افرادی که مشکل مشابه داشتن...
.....
خلاصه این که در دو روز گذشته برای من اتفاقی افتاد که در وهله ی اول ناراحت کننده و ناخوشایند بود اما این اتفاق برام تلنگری بود که به گذشته نگاه کنم و ببینم قبلا هم چنین موضوعی رو تجربه کردم یا نه و متوجه شدم که بله ! من همیشه در چنین مواقعی ، همین رفتار رو دارم که این رفتار اصلا برام خوشایند نیست. بعد با خودم گفتم آیا واقعا چنین رفتاری یه مشکل به حساب میاد یا نه ؟ به پیج organic minded 
توی اینستاگرام سر زدم و دیدم که آره چنین رفتاری واقعا در روانشناسی به عنوان یه مشکل تلقی میشه و نظرات و تجربیات بقیه رو در این مورد خوندم.
بعد هم با جستجویی تو اینترنت روش هایی برای حل این مشکل پیدا کردم و واقعا سعی دارم این مشکل رو حل کنم .

الان دیگه اون اتفاقی که برام افتاد رو یه تجربه ی بد در نظر نمی گیرم بلکه به چشمِ یه اتفاق خوب بهش نگاه می کنم ، چرا که اگر اون اتفاق نمی افتاد من شاید هرگز متوجه نمی شدم که چنین مشکلی دارم !

......
راستی نظر شما چیه ؟؟؟
شما هم چنین تجربیاتی داشتید؟
چطوری با چنین مشکلاتی برخورد کردید ؟؟؟

پلاک 1995...